سرطان کلیه : علائم، علل، تشخیص، پیشگیری و درمان

مقدمه: وظیفه اصلی کلیه های ما فیلتر کردن خون ماست. گاهی اوقات ما توده هایی (رشد یا تومور) در داخل کلیه های خود ایجاد می کنیم. برخی از این رشدها سرطانی هستند اما بسیاری از آنها سرطانی نیستند. باید توده خود را معاینه کنید تا بفهمید سرطانی است یا نه. گزینه های مختلفی برای درمان وجود دارد. اگر سرطان شما در مراحل اولیه تشخیص داده شود، اغلب انتخاب های بیشتری وجود دارد. تیم پزشکی شما برای کمک به شما وجود دارد. آنها می توانند به شما کمک کنند تا درباره مزایا و معایب درمان ها بیشتر بدانید. در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد سرطان کلیه و اقداماتی که در صورت تشکیل توده در بدن شما می توانید انجام دهید به اشتراک می گذاریم.

سرطان کلیه چیست؟

• سرطان کلیه که سرطان رنال نیز نامیده می شود، نوعی سرطان است که از کلیه ها شروع می شود.
• کلیه ها 2 اندام کوچک در دو طرف ستون فقرات شما در زیر دنده ها هستند. آنها مواد زائد و مایع اضافی را از خون خارج می کنند و آن را به ادرار تبدیل می کنند.
  سرطان کلیه بیشتر در افراد بالای 60 سال دیده می شود.
• اینکه سرطان کلیه چقدر جدی است بستگی به این دارد که در کجای کلیه قرار دارد، چقدر بزرگ است، اگر گسترش یافته باشد و سلامت عمومی شما.

تومور یا توده، رشد غیر طبیعی در بدن است. توده کلیه یا تومور یک رشد غیر طبیعی در کلیه است. برخی از توده های کلیه خوش خیم (غیر سرطانی) و برخی بدخیم (سرطانی) هستند.

توده های کوچکتر به احتمال زیاد خوش خیم هستند. توده های بزرگتر بیشتر احتمال دارد سرطانی شوند. برخی از تومورها ممکن است به کندی رشد کنند در حالی که برخی می توانند سریعتر رشد کنند یا تهاجمی تر باشند. تومورهای تهاجمی ممکن است خیلی سریع شکل بگیرند، رشد کنند و گسترش پیدا کنند.

اکثر توده های کلیه (حدود 40٪) توده های کوچک و موضعی هستند. موضعی به این معنی است که تومور از جایی که ابتدا شروع شده است گسترش نیافته است. طبقات اصلی تومورها عبارتند از:

• کارسینوم سلول کلیه (RCC). اینها شایع ترین تومورهای بدخیم کلیه هستند. آنها در ماده اصلی کلیه، جایی که فیلتر شدن رخ می دهد، یافت می شوند. RCC ممکن است به صورت یک تومور منفرد در کلیه یا به صورت دو یا چند تومور در یک کلیه تشکیل شود.
• تومورهای خوش خیم کلیه حدود 20 درصد از تومورهای خارج شده از کلیه ها خوش خیم هستند. حدود 9 تومور نامگذاری شده در این طبقه وجود دارد. برخی از آنها می توانند بسیار بزرگ شوند اما تقریباً همیشه غیر سرطانی هستند و به سایر اندام ها سرایت نمی کنند.
• تومورهای ویلمز تومور ویلمز تقریباً همیشه در کودکان رخ می دهد و به ندرت در بزرگسالان یافت می شود.

علائم اصلی سرطان کلیه

اغلب علائم واضحی از سرطان کلیه وجود ندارد. معمولاً هنگام آزمایش برای چیز دیگری تشخیص داده می شود.

علائم می توانند شامل موارد زیر باشند:

• خون در ادرار
• یک توده یا تورم در پشت، زیر دنده ها یا در گردن
• درد بین دنده ها و کمر که از بین نمی رود
• از دست دادن اشتها یا کاهش وزن بدون تلاش
• احساس خستگی یا نداشتن انرژی
• درجه حرارت بالا که از بین نمی رود
• عرق کردن زیاد، از جمله در شب

در صورتی که:

• ادرار شما بدبو، کدر یا دارای خون است
• ادرار کردن دردناک است یا نیاز به ادرار کردن ناگهانی یا بیشتر دارید
• دردی در کمر دارید در زیر دنده هایتان که از بین نمی رود
• در ناحیه تناسلی خود درد دارید
• یک توده یا تورم در پشت، زیر دنده ها یا در گردن خود دارید

دریافت کمک در اسرع وقت بسیار مهم است، زیرا علائم می تواند شبیه عفونت کلیه باشد، که اگر به سرعت درمان نشود، می تواند جدی باشد.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به سرطان کلیه هستند

هر کسی ممکن است به سرطان کلیه مبتلا شود، اما برخی چیزها می توانند شانس ابتلا به آن را افزایش دهند.

اگر:

• یکی از بستگان نزدیک مبتلا به سرطان کلیه باشد
• دود
• اضافه وزن دارند یا با چاقی زندگی می کنند
• فشار خون بالا دارند
• شرایط ژنتیکی ارثی خاصی مانند توبروس اسکلروزیس دارند
• برای بیماری مزمن کلیه دیالیز طولانی مدت می شوند

دلایل اصلی ابتلا به سرطان کلیه

هیچ دلیل شناخته شده ای برای ایجاد توده کلیه وجود ندارد. اما تعدادی از موارد وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به تومورهای کلیه را افزایش دهد مانند:

• سیگار کشیدن
• چاقی، رژیم غذایی نامناسب
• فشار خون بالا
• دیالیز کلیه بودن
• قرار گرفتن در محل کار با مواد شیمیایی کلردار
• وراثت، که حدود 4-6 درصد از موارد سرطان کلیه را تشکیل می دهد

نحوه تشخیص سرطان کلیه

بیش از نیمی از توده های کلیه به طور تصادفی پیدا می شوند. اغلب آنها در طول غربالگری عمومی یا هنگامی که به پزشک در مورد مشکل دیگری مراجعه می کنید، پیدا می شوند. اگر پزشک فکر می کند که شما ممکن است مشکلات کلیوی داشته باشید، ممکن است شما را به یک متخصص اورولوژی بفرستد. اورولوژیست پزشکی است که در سیستم ادراری تخصص دارد.

هیچ آزمایش آزمایشگاهی معمولی برای یافتن توده های کلیه وجود ندارد. پزشک شما ممکن است از آزمایش های زیادی برای کمک به کسب اطلاعات بیشتر در مورد کلیه های شما استفاده کند. در اینجا چند آزمایش و روشی وجود دارد که ممکن است انتظار داشته باشید:

• معاینه فیزیکی و تاریخچه
• پانل متابولیک پایه یا کامل (CMP) برای بررسی عملکرد اندام
• شمارش کامل خون (CBC) برای بررسی خون برای علائم بیماری
• آزمایش ادرار برای بررسی عفونت، خون و پروتئین در ادرار
• سطح سرمی کراتینین یا سایر آزمایشات عملکرد کلیه برای بررسی اینکه آیا کلیه ها از شر مواد زائد خلاص می شوند یا خیر
• سونوگرافی برای گرفتن تصاویری از کلیه های شما
• سی تی اسکن و ام آر آی برای کمک به تشخیص و مرحله بندی توده های کلیه
• اسکن استخوان و اشعه ایکس قفسه سینه برای کشف اینکه آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر
• بیوپسی توده کلیه برای کمک به تشخیص نوع تومور شما

در رابطه با آزمایش CBC و آزمایش خون بیشتر بخوانید.

درجه بندی و مرحله بندی

درجه تومور نشان می دهد که سلول های سرطانی در بدن شما چقدر تهاجمی هستند. مرحله تومور نشان می دهد که سرطان چقدر گسترش یافته است. درجه های 1 تا 4 شدت فزاینده ای را نشان می دهند که “1” پایین ترین سطح و “4” بالاترین سطح است. درجه بالاتر و مرحله پیشرفته تر معمولاً با اندازه تومور بزرگتر و تومورهای تهاجمی تر همراه است. اندازه تومور به ارزیابی خطر ابتلا به سرطان کمک می کند.

سرطان کلیه با استفاده از سیستم متاستاز گره تومور (TNM) مرحله بندی می شود.

“T” در سیستم TNM اندازه تومور اصلی (اولیه) و اینکه آیا در مناطق مجاور رشد کرده است را به ما می گوید.

• T1: تومور 7.0 سانتی متر (حدود 2.8 اینچ) یا کمتر، محدود به کلیه
• T1a: تومور 4.0 سانتی متر (حدود 1.6 اینچ) یا کمتر، محدود به کلیه
• T1b: تومور 4.0-7.0 سانتی متر، محدود به کلیه
• T2: تومور بزرگتر از 7.0 سانتی متر، محدود به کلیه
• T2a: تومور بزرگتر از 7.0 سانتی متر و کمتر از 10.0 سانتی متر، محدود به کلیه
• T2b: تومور بزرگتر از 10 سانتی متر (حدود 3.9 اینچ)، محدود به کلیه
• T3: تومور به وریدهای اصلی رشد می کند، اما نه به غده فوق کلیوی و نه فراتر از فاسیای Gerota.
• T4: تومور فراتر از فاسیای Gerota (از جمله غده فوق کلیوی) می رسد. این یک تومور موضعی نیست.

“N” در سیستم TNM به ما می گوید که تومور چقدر به غدد لنفاوی (منطقه ای) نزدیک گسترش یافته است.

• N0: متاستاز به غدد لنفاوی منطقه ای وجود ندارد
• N1: متاستاز در غدد لنفاوی منطقه ای

“M” در سیستم TNM به ما در مورد متاستاز و اینکه آیا سرطان به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است (متاستاز) می گوید. انتشار بیشتر در ریه ها، استخوان ها، کبد، مغز و غدد لنفاوی دور دیده می شود. در رابطه با آزمایش کبد بیشتر بخوانید.

• M0: بدون متاستاز دور
• M1: متاستاز دوردست

تومورهای مرحله I و II شامل سرطان هایی با هر اندازه ای هستند که به کلیه محدود می شوند.

تومورهای مرحله III یا به صورت موضعی تهاجمی هستند (T3) یا غدد لنفاوی (N1) را درگیر می کنند.

تومورهای مرحله IV فراتر از کلیه به اندام های نزدیک (T4) یا متاستازهای دور (M1) گسترش یافته اند.

درمان سرطان کلیه

هدف اصلی در درمان توده های کلیه، درمان سرطان و محافظت از عملکرد کلیه در صورت امکان است. حفاظت از عملکرد کلیه به ویژه برای بیمارانی که فقط یک کلیه یا برخی از بیماری های کلیوی دیگر دارند مهم است.

برای برخی از بیماران، جراحی هرگز مورد نیاز نخواهد بود. برای دیگران، جراحی ممکن است بهترین انتخاب باشد. در برخی موارد، ممکن است به شما توصیه شود که نمونه برداری از تومور را انجام دهید تا بیشتر در مورد تهاجمی بودن بالقوه آن بدانید. سپس پزشک شما ممکن است یکی از چهار گزینه درمانی را توصیه کند. اینها هستند:

• نظارت فعال
• فرسایش
• نفرکتومی جزئی
• نفرکتومی رادیکال
• نظارت فعال

برای نظارت فعال، پزشک شما را در فواصل زمانی برای آزمایش و تصویربرداری (از داخل بدن شما عکس می گیرد) می بیند. نظارت فعال برای توده های کوچک کمتر از 3 سانتی متر (حدود 1.2 اینچ) در اندازه در نظر گرفته می شود. هدف جلوگیری از پیشرفت و جلوگیری از خطرات احتمالی و اثرات منفی سایر درمان ها است. بازدیدهای شما در صورت لزوم هر سه، شش یا دوازده ماه یکبار خواهد بود. همچنین ممکن است رادیوگرافی قفسه سینه و همچنین سی تی اسکن و سونوگرافی داشته باشید. اینکه هر چند وقت یک بار به پزشک خود مراجعه کنید به اندازه و مرحله تومور و سن و وضعیت پزشکی عمومی شما بستگی دارد.

فرسایش

اگر تومور شما کوچک باشد (T1a، جرم کمتر از سه سانتی‌متر)، جراح ممکن است فرسایش را در نظر بگیرد. ابلیشن با گرما یا سرمای شدید تومور را از بین می برد. پزشک شما ممکن است قبل از فرسایش بیوپسی انجام دهد تا آسیب شناس بتواند سلول های تومور را از نزدیک بررسی کند تا ببیند آیا سرطان وجود دارد یا خیر.

کرایوآبلیشن (فرسایش سرد) زمانی است که گازهای بسیار سرد از طریق یک پروب عبور داده می شوند تا سلول های تومور را از بین ببرند.

فرسایش با فرکانس رادیویی (ابلیشن داغ) زمانی است که یک کاوشگر نازک سوزن مانند از طریق پوست قرار می گیرد تا به تومور برسد. جریان الکتریکی از نوک پروب عبور می کند تا تومور را گرم کند و سلول ها را از بین ببرد.

نفرکتومی جزئی

نفرکتومی به معنای برداشتن کلیه است. نفرکتومی جزئی به این معنی است که پزشک تومور و قسمت بیمار کلیه را برمی دارد اما قسمت سالم را ترک می کند. اگر تومور شما در مرحله T1a باشد (4 سانتی متر یا کمتر)، پزشک ممکن است نفرکتومی جزئی را پیشنهاد کند. در صورتی که تومور محدود و قابل پذیرش با این رویکرد جراحی به نظر برسد، نفرکتومی جزئی نیز می تواند برای تومورهای بزرگتر انجام شود.

نفرکتومی رادیکال

در طی یک نفرکتومی رادیکال، کل کلیه برداشته می شود. این کار در صورتی انجام می شود که تومور کلیه شما علائم سرطانی شدن را نشان دهد یا بسیار بزرگ یا تهاجمی باشد. اگر کلیه‌ی دیگر برداشته شود، بدن شما می‌تواند به خوبی با یک کلیه خوب کار کند.

جراحی برای هر دو نوع نفرکتومی اغلب می‌تواند از طریق جراحی لاپاراسکوپی انجام شود، اما ممکن است بسته به اندازه و ویژگی‌های تومور با جراحی باز سنتی انجام شود. در طول لاپاراسکوپی، جراح شما یک سوراخ بسیار کوچک در شکم شما ایجاد می کند و یک لوله نازک و نورانی را به محل می زند تا به کلیه نگاه کند.

مدیریت مراقبت

تیم مراقبت های بهداشتی شما احتمالا چندین متخصص پزشکی مختلف مانند رادیولوژیست، اورولوژیست، نفرولوژیست، آسیب شناس و انکولوژیست پزشکی دارد. این متخصصان با شما همکاری خواهند کرد تا تمام انتخاب های شما را در نظر بگیرند و در مورد خطرات و مزایای درمان صحبت کنند. در صورت داشتن سابقه خانوادگی تومور کلیه، مشاوره ژنتیک نیز ممکن است توصیه شود.

در مورد انتخاب های درمانی خود با تیم مراقبت های بهداشتی خود صحبتی آزاد و صریح داشته باشید.

بعد از درمان

در ارتباط ماندن با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود و قرار ملاقات های بعدی بسیار ارزشمند است. این معاینات برای مراقبت از رشد مجدد تومورها مهم است. پس از درمان اولیه، پزشک ممکن است بسیاری از آزمایشات مشابهی را که برای تشخیص توده کلیه استفاده می شود، انجام دهد.

یک سبک زندگی سالم می تواند ارزشمند باشد. اگر اکنون از تنباکو استفاده می کنید، سعی کنید آن را ترک کنید. سعی کنید مصرف الکل خود را محدود کنید و یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید. ورزش کنید و سعی کنید وزن خود را در حد توصیه شده نگه دارید.

ریسک و خطر ابتلا به سرطان کلیه

عامل خطر هر چیزی است که شانس ابتلا به بیماری را افزایش دهد. برخی از عوامل خطر را می توان تغییر داد (به عنوان مثال، سیگار کشیدن). اما دیگران را نمی توان تغییر داد (جنسیت یا سابقه خانوادگی شما). داشتن یک عامل خطر یا حتی چندین عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان کلیه نیست، اما ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد.

عوامل خطر سرطان کلیه عبارتند از:

• سیگار کشیدن
• اضافه وزن (چاق بودن)
• فشار خون بالا
• جنسیت – در مقایسه با زنان، حدود دو برابر بیشتر از مردان به سرطان کلیه مبتلا می شوند
• تحت درمان دیالیز برای بیماری مزمن کلیوی پیشرفته
• اعضای خانواده مبتلا به سرطان کلیه
• استفاده طولانی مدت از یک داروی تسکین دهنده درد به نام فناستین
• برخی از بیماری های ژنتیکی نادر مانند بیماری فون هیپل-لیندو، سندرم Birt Hogge Dube و غیره
• سابقه مواجهه طولانی مدت با آزبست یا کادمیوم

ممکن است بتوانید با اجتناب از عوامل خطر قابل کنترل، خطر ابتلا به سرطان کلیه را کاهش دهید. به عنوان مثال، ترک سیگار ممکن است خطر را کاهش دهد و کنترل وزن بدن و فشار خون بالا نیز ممکن است کمک کند. در رابطه با آزمایش فشار خون بیشتر بخوانید.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

• آیا سرطان کلیه دارم؟
• مرحله و درجه سرطان من چیست و به چه معناست؟
• آیا توده در جای دیگری گسترش یافته است؟
• انتخاب های درمانی من چیست؟
• کدام درمان را باید انتخاب کنم و چرا؟
• آیا درد زیادی خواهم داشت؟ درد من چگونه مدیریت خواهد شد؟
• آیا بعد از درمان درمان خواهم شد؟
• احتمال بازگشت توده پس از درمان چقدر است؟
• چه خطرات یا عوارض جانبی باید از درمان انتظار داشته باشم؟
• برای حفظ سلامت کلیه هایم چه کنم؟
• برای اینکه خودم را برای درمان آماده کنم چه باید بکنم؟
• اگر درمان نتیجه ندهد چه خواهیم کرد؟
• آیا می توانید اورولوژیست دیگری را برای نظر دوم معرفی کنید؟
• چه کاری بیشتر می توانم برای محافظت از سلامت خود انجام دهم؟
• چند بار بعد از درمان نیاز به معاینه دارم؟
• چه مدت باید در بیمارستان بمانم؟
• پس از جراحی، آیا به درمان های اضافی نیاز دارم؟

بیماری کلیه و سرطان کلیه

مطالعات نشان می دهد که بین سرطان کلیه و بیماری کلیوی ارتباط وجود دارد. در رابطه با بیماری کلیه بیشتر بخوانید.

خطر سرطان کلیه

برخی از مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به بیماری کلیوی ممکن است خطر بیشتری برای سرطان کلیه داشته باشند به دلیل:

• دیالیز طولانی مدت: برخی از مطالعات نشان می دهد که خطر ابتلا به سرطان کلیه در افرادی که به مدت طولانی دیالیز می شوند، 5 برابر افزایش می یابد. کارشناسان معتقدند این خطر به جای دیالیز به دلیل بیماری کلیوی است.
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: برخی از داروهای ضد درد که برای جلوگیری از رد پیوند کلیه باید توسط گیرندگان پیوند کلیه مصرف شود، می تواند خطر ابتلا به سرطان کلیه را افزایش دهد. با این حال، در صورت انجام پیوند، مصرف داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی مهم است. بدون آن، بدن شما کلیه جدید شما را پس می زند.

خطر بیماری کلیوی

• جراحی برای برداشتن کل کلیه (نفرکتومی رادیکال): گاهی اوقات کل کلیه نیاز به برداشتن دارد زیرا تومور بسیار بزرگ است و بیشتر کلیه از بین رفته است. اگر تمام (و نه بخشی) کلیه به دلیل سرطان برداشته شود، خطر ابتلا به بیماری کلیوی بیشتر است. با این حال، اگر تومور بزرگ یا در مرکز قرار داشته باشد، برداشتن کل کلیه اغلب برای بقای شما بهتر است. اگر تومور کلیه کوچک است، بهتر است برای برداشتن تومور و نه کل کلیه (نفرکتومی جزئی) عمل شود. این رویکرد شانس ابتلا به بیماری مزمن کلیوی و مشکلات مرتبط با بیماری قلبی و عروق خونی را کاهش می دهد.
• داروهایی برای کاهش یا توقف رشد سرطان: داروهایی که برای درمان سلول های سرطانی در هر کجا که باشند در سراسر بدن پخش می شوند، گاهی اوقات برای درمان سرطان پیشرفته کلیه استفاده می شوند. همه داروهای سرطان دارای برخی عوارض جانبی هستند، اما برخی از آنها می توانند برای کلیه سمی باشند (به نام نفروتوکسیک). کلمه “نفروتوکسیک” به این معنی است که می تواند به عملکرد کلیه شما آسیب برساند.

به یاد داشته باشید، همه مبتلایان به سرطان کلیه به بیماری کلیوی مبتلا نمی شوند. به همین ترتیب، همه کسانی که بیماری کلیوی دارند یا پیوندی دارند به سرطان کلیه مبتلا نمی شوند. از پزشک خود بپرسید که چه کاری می توانید برای کاهش خطر انجام دهید.

انواع سرطان کلیه

کارسینوم سلول کلیه

کارسینوم سلول کلیه (RCC) شایع ترین نوع سرطان کلیه در بزرگسالان است. RCC معمولاً در پوشش لوله های کوچک کلیه به نام لوله های کلیوی شروع می شود. RCC اغلب در کلیه باقی می ماند، اما می تواند به سایر قسمت های بدن، اغلب استخوان ها، ریه ها یا مغز گسترش یابد.

کارسینوم سلول کلیوی سلول شفاف

کارسینوم سلول کلیوی سلول شفاف، همچنین به عنوان ccRCC یا کارسینوم سلول کلیوی معمولی شناخته می شود، شایع ترین شکل سرطان کلیه است. کارسینوم سلول کلیوی سلول شفاف بر اساس ظاهر تومور در زیر میکروسکوپ نامگذاری شده است. سلول های تومور مانند حباب شفاف به نظر می رسند.

در بزرگسالان، ccRCC حدود 80 درصد از کل موارد کارسینوم سلول کلیوی را تشکیل می دهد. ccRCC در بزرگسالان شایع تر از کودکان است. کارسینوم سلول کلیه 2 تا 6 درصد موارد سرطان کلیه در دوران کودکی و بزرگسالی را تشکیل می دهد.

انواع نادر سرطان کلیه

سرطان های نادر کلیه بیشتر در کودکان، نوجوانان و جوانان رخ می دهد.

کارسینوم سلول پاپیلاری کلیه (PRCC)

• 15 درصد از کل کارسینوم های سلول کلیوی
• تومور(های) واقع در لوله های کلیه
• PRCC نوع 1 شایع تر است و به کندی رشد می کند
• نوع 2 PRCC تهاجمی تر است و سریعتر رشد می کند

کارسینوم سلول کلیوی انتقالی (TRCC)

• 1 تا 5 درصد از کل سرطان های سلول کلیوی و 20 درصد موارد سرطان های دوران کودکی را تشکیل می دهد.
• تومور(های) واقع در کلیه
• در کودکان، TRCC معمولاً به آرامی و اغلب بدون هیچ علامتی رشد می کند
• در بزرگسالان، TRCC تمایل به تهاجمی و رشد سریع دارد

تومورهای خوش خیم (غیر سرطانی) کلیه

تومورهای خوش خیم یا غیر سرطانی کلیه در اندازه رشد می کنند اما به سایر قسمت های بدن گسترش نمی یابند و معمولاً تهدید کننده زندگی نیستند. برداشتن جراحی رایج ترین درمان است و اکثر تومورها عود می کنند.

آدنوم پاپیلاری کلیه

• شایع ترین تومور خوش خیم کلیه
• تومورها کوچک و آهسته رشد می کنند و اغلب بدون هیچ علامتی هستند
• معمولاً یک یافته تصادفی در آزمایش تصویربرداری که برای خواندن متفاوت انجام می شود

انکوسیتوم

• تومورها از سلول های مجاری جمع آوری کلیه شروع می شوند و تومورها می توانند در یکی از هر دو کلیه رشد کنند
• تومورها می توانند به اندازه بزرگ در حدود بزرگ شوند.

آنژیومیولیپوم

• تومورهای چربی خوش خیم همچنین می توانند به دلیل رشد بیش از حد رگ های خونی و سلول های بافت ماهیچه صاف باشند
• تومورها غیر سرطانی هستند، اما می توانند بسیار بزرگ شوند و بافت اطراف را از بین ببرند
• تومورهای بیش از یک و نیم اینچ می توانند باعث خونریزی داخلی شوند