سرطان روده بزرگ یا کولورکتال: علائم، علل، تشخیص و درمان

مقدمه: سرطان کولورکتال از روده بزرگ یا رکتوم شروع می شود. این سرطان ها بسته به اینکه از کجا شروع می شوند، می توانند سرطان روده بزرگ یا سرطان رکتوم نیز نامیده شوند. سرطان کولون و سرطان رکتوم اغلب با هم گروه بندی می شوند زیرا ویژگی های مشترک زیادی دارند. سرطان کولورکتال بیماری است که در آن سلول های روده بزرگ یا رکتوم بدون کنترل رشد می کنند. گاهی اوقات به اختصار سرطان روده بزرگ نامیده می شود. کولون روده بزرگ یا روده بزرگ است. رکتوم گذرگاهی است که کولون را به مقعد متصل می کند. گاهی اوقات رشد غیرطبیعی به نام پولیپ در روده بزرگ یا رکتوم ایجاد می شود. با گذشت زمان، برخی از پولیپ ها ممکن است به سرطان تبدیل شوند. آزمایش های غربالگری می توانند پولیپ ها را پیدا کنند تا بتوان آنها را قبل از تبدیل شدن به سرطان برداشت. غربالگری همچنین به یافتن سرطان کولورکتال یا سرطان روده در مراحل اولیه کمک می کند که درمان بهترین نتیجه را دارد. در این مطلب به بررسی کامل سرطان روده یا سرطان کلورکتال خواهیم پرداخت.

کولون و رکتوم چیست؟

برای درک سرطان کولورکتال، دانستن ساختار و عملکرد طبیعی کولون و رکتوم کمک می کند.

کولون (colon) و رکتوم  (rectum) روده بزرگ (large intestine یا نام دیگر روده بزرگ large bowel) را تشکیل می دهند که بخشی از سیستم گوارشی (digestive system) است که سیستم گوارشی (gastrointestinal GI) نیز نامیده می شود.

مطلب پیشنهادی: آزمایش سرطان

بیشتر روده بزرگ از روده بزرگ تشکیل شده است، لوله ای عضلانی به طول حدود 1.5 متر. قسمت‌های روده بزرگ به این صورت نام‌گذاری می‌شوند که غذا از طریق آنها عبور می‌کند.

• بخش اول کولون صعودی (ascending colon) نام دارد. با کیسه ای به نام سکوم (cecum) شروع می شود، جایی که غذای هضم نشده از روده کوچک وارد می شود. در سمت راست شکم (belly) به سمت بالا ادامه می یابد.
• بخش دوم کولون عرضی (transverse colon) نام دارد. در سراسر بدن از سمت راست به سمت چپ می رود.
• بخش سوم کولون نزولی (descending colon) نامیده می شود زیرا در سمت چپ فرود می آید (به سمت پایین حرکت می کند).
• بخش چهارم به دلیل شکل “S” آن کولون سیگموئید (sigmoid colon) نامیده می شود. کولون سیگموئید به راست روده یا Rectum می پیوندد و سپس به مقعد متصل می شود.

مقاطع صعودی و عرضی با هم کولون پروگزیمال (proximal colon) نامیده می شوند. کولون نزولی و سیگموئید را کولون دیستال (distal colon) می نامند.

کولون و رکتوم چگونه کار می کنند؟

روده بزرگ آب و نمک را از مواد غذایی باقیمانده پس از عبور از روده کوچک جذب می کند. مواد زایدی که پس از عبور از روده بزرگ باقی می‌مانند، وارد رکتوم می‌شوند، یعنی 6 اینچ (15 سانتی‌متر) آخر دستگاه گوارش. تا زمانی که از مقعد عبور کند در آنجا ذخیره می شود. ماهیچه های حلقه ای شکل (که اسفنکتر نیز نامیده می شود) اطراف مقعد مانع از بیرون آمدن مدفوع می شوند تا زمانی که در حین اجابت مزاج شل شوند.

سرطان روده بزرگ چیست؟ (سرطان کولورکتال)

سرطان کولورکتال نوعی سرطان است که کولون (روده بزرگ) یا رکتوم (راست روده) را درگیر می کند. این یکی از شایع ترین انواع سرطان در سراسر جهان است. می تواند باعث آسیب شدید و مرگ شود.

خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ با افزایش سن افزایش می یابد. اکثر موارد افراد بالای 50 سال را مبتلا می کند.

علائم شایع عبارتند از اسهال، یبوست، وجود خون در مدفوع، درد شکم، کاهش وزن غیرقابل توضیح، خستگی و سطوح پایین آهن.

بسیاری از افراد در مراحل اولیه بیماری علائمی ندارند.

خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را می توان با خوردن یک رژیم غذایی سالم، فعال ماندن، عدم استعمال دخانیات و محدود کردن الکل کاهش داد. غربالگری های منظم برای تشخیص زودهنگام بسیار مهم است.

سرطان روده بزرگ دومین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان است. در سال 2020، بیش از 1.9 میلیون مورد جدید سرطان کولورکتال و بیش از 930000 مرگ و میر ناشی از سرطان روده بزرگ در سراسر جهان تخمین زده شد. تغییرات جغرافیایی زیادی در میزان بروز و مرگ و میر مشاهده شد. بالاترین میزان بروز در اروپا و استرالیا و نیوزلند و میزان مرگ و میر در اروپای شرقی بالاترین میزان بود. تا سال 2040 بار سرطان کولورکتال به 3.2 میلیون مورد جدید در سال (افزایش 63 درصدی) و 1.6 میلیون مرگ در سال (افزایش 73 درصد) افزایش خواهد یافت.

میزان بروز سرطان کولورکتال در کشورهای با درآمد بالا کاهش یافته است، که عمدتاً در نتیجه برنامه های غربالگری موثر بوده است. پیش آگهی سرطان کولورکتال بسته به مرحله تشخیص متفاوت است. سرطان‌های در مراحل اولیه نسبت به سرطان‌های مرحله پیشرفته نرخ بقای بالاتری دارند. تشخیص به موقع، درمان مناسب و مراقبت‌های پیگیری منظم برای بهبود میزان بقا و کیفیت زندگی مهم هستند.

مفاهیم کلیدی

• سرطان کولورکتال یا روده بزرگ سومین سرطان شایع در سراسر جهان است که تقریباً 10 درصد از کل موارد سرطان را تشکیل می دهد و دومین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان است.
• این بیماری عمدتاً افراد مسن را تحت تأثیر قرار می دهد و اکثر موارد در افراد بالای 50 سال رخ می دهد.
• چندین عامل سبک زندگی مانند مصرف زیاد گوشت های فرآوری شده و مصرف کم میوه و سبزیجات، سبک زندگی کم تحرک، چاقی، سیگار کشیدن و مصرف زیاد الکل در ایجاد سرطان روده بزرگ نقش دارند.
• سرطان روده بزرگ اغلب در مراحل پیشرفته زمانی که گزینه های درمانی محدود هستند تشخیص داده می شود.
• بروز و تاثیر سرطان روده بزرگ یا کولورکتال را می توان با اجرای استراتژی های پیشگیری اولیه مانند اتخاذ یک سبک زندگی سالم، اجتناب از عوامل خطر و تشخیص زودهنگام از طریق غربالگری به میزان قابل توجهی کاهش داد.

سرطان روده بزرگ چگونه شروع می شود؟

اکثر سرطان های کولورکتال به صورت رشد روی پوشش داخلی روده بزرگ یا رکتوم شروع می شوند. به این توده ها پولیپ می گویند.

پولیپ ها بسیار رایج هستند، به خصوص با افزایش سن. بیشتر پولیپ ها خوش خیم یا غیرسرطانی هستند. برخی از انواع پولیپ ها می توانند در طول زمان (معمولاً در طی سال ها) به سرطان تبدیل شوند. شانس تبدیل پولیپ به سرطان بستگی به نوع پولیپ آن دارد. انواع مختلفی از پولیپ وجود دارد.

• پولیپ های آدنوماتوز (آدنوم): این پولیپ ها گاهی به سرطان تبدیل می شوند. به همین دلیل، آدنوم یک وضعیت پیش سرطانی نامیده می شود. 3 نوع آدنوم عبارتند از: لوله ای tubular، پرزدار villous و لوله ای tubulovillous. آدنوم لوله ای Tubular شایع ترین نوع پولیپ آدنوماتوز است. آدنوم های پرز کمترین نوع پولیپ آدنوماتوز هستند، اما بیشتر احتمال دارد که به سرطان تبدیل شوند.
• پولیپ هایپرپلاستیک و پولیپ های التهابی: این پولیپ ها شایع ترند، اما به طور کلی پیش سرطانی نیستند. برخی از افراد با پولیپ هایپرپلاستیک بزرگ (بیش از 1 سانتی متر) ممکن است به غربالگری سرطان کولورکتال با کولونوسکوپی بیشتر نیاز داشته باشند.
• پولیپ‌های دندانه‌دار بی‌صدا (SSP) و آدنوم‌های دندانه‌دار سنتی (TSA): این پولیپ‌ها اغلب مانند آدنوم درمان می‌شوند، زیرا خطر بالاتری برای تبدیل به سرطان دارند.

سایر عواملی که می توانند پولیپ را بیشتر در معرض سرطان قرار دهند یا خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش دهند عبارتند از:

• اندازه: اگر پولیپ بزرگتر از 1 سانتی متر باشد
• شماره: اگر بیش از 3 پولیپ یافت شود
• بافت شناسی: اگر دیسپلازی در پولیپ دیده شود. دیسپلازی به این معنی است که سلول ها غیرطبیعی به نظر می رسند، اما هنوز به سرطان تبدیل نشده اند. برای جزئیات بیشتر در مورد انواع پولیپ ها و شرایطی که می توانند منجر به سرطان کولورکتال شوند،

نحوه گسترش سرطان روده بزرگ

اگر سرطان در پولیپ ایجاد شود، به مرور زمان می تواند به دیواره روده بزرگ یا رکتوم رشد کند. دیواره روده بزرگ و راست روده از لایه های زیادی تشکیل شده است. سرطان کولورکتال از درونی ترین لایه (مخاط) شروع می شود و می تواند از طریق برخی یا همه لایه های دیگر به بیرون رشد کند.

وقتی سلول‌های سرطانی در دیواره قرار دارند، می‌توانند به رگ‌های خونی یا رگ‌های لنفاوی (کانال‌های کوچکی که مواد زائد و مایعات را می‌برند) رشد کنند. از آنجا، آنها می توانند به غدد لنفاوی مجاور یا نقاط دوردست بدن سفر کنند.

مرحله (میزان گسترش) سرطان کولورکتال بستگی به این دارد که چقدر عمیق در دیواره رشد می کند و اینکه آیا به خارج از روده بزرگ یا راست روده گسترش یافته است یا خیر.

انواع سرطان در روده بزرگ و راست روده

اکثر سرطان های روده بزرگ، آدنوکارسینوم هستند. این سرطان‌ها از سلول‌هایی شروع می‌شوند که مخاط را برای روان‌کردن داخل کولون و رکتوم می‌سازند. وقتی پزشکان در مورد سرطان کولورکتال صحبت می کنند، تقریباً همیشه در مورد این نوع صحبت می کنند. برخی از زیرگروه‌های آدنوکارسینوم، مانند حلقه علامت و موسینوس، ممکن است پیش آگهی (چشم‌انداز) بدتری نسبت به سایر زیرگروه‌های آدنوکارسینوم داشته باشند.

سایر انواع تومورهای کمتر رایج نیز می توانند از روده بزرگ و راست روده شروع شوند. این شامل:

• تومورهای کارسینوئیدی. اینها از سلول های خاص هورمون ساز در روده شروع می شوند. تومورهای کارسینوئید گوارشی را ببینید.
• تومورهای استرومایی گوارشی (GISTs). از سلول های عصبی در دیواره دستگاه گوارش شروع می شوند. برخی خوش خیم هستند (سرطان نیستند). این تومورها بیشتر در معده و روده کوچک یافت می شوند. آنها معمولاً در روده بزرگ یا رکتوم یافت نمی شوند.
• لنفوم ها. سرطان سلول های سیستم ایمنی هستند. آنها بیشتر از غدد لنفاوی شروع می شوند، اما می توانند از روده بزرگ، رکتوم یا سایر اندام ها نیز شروع شوند. اطلاعات مربوط به لنفوم های دستگاه گوارش را می توان در لنفوم غیر هوچکین یافت.
• سارکوم. می تواند در رگ های خونی، لایه های عضلانی یا سایر بافت های همبند در دیواره روده بزرگ و راست روده شروع شود. سارکوم کولون یا رکتوم نادر است.

عوامل خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش دهند عبارتند از:

• سن: خطر ابتلا به سرطان کولورکتال با افزایش سن افزایش می‌یابد و بیشتر موارد در افراد بالای 50 سال رخ می‌دهد.
• سابقه خانوادگی: سابقه خانوادگی سرطان کولورکتال یا شرایط ژنتیکی خاص، مانند سندرم لینچ و پولیپ آدنوماتوز خانوادگی (FAP)، می تواند خطر را افزایش دهد.
• سابقه شخصی: افرادی که قبلا سرطان کولورکتال یا انواع خاصی از پولیپ داشته اند در معرض خطر بیشتری هستند. و
• عوامل سبک زندگی: انتخاب های ناسالم سبک زندگی، مانند رژیم غذایی سرشار از گوشت های فرآوری شده و میوه ها و سبزیجات کم، رفتار کم تحرک، چاقی، سیگار کشیدن و مصرف بیش از حد الکل، می تواند این خطر را افزایش دهد.

علائم سرطان روده بزرگ

سرطان کولورکتال اغلب در مراحل اولیه هیچ علامتی ندارد. غربالگری های منظم برای تشخیص زودهنگام بیماری و شروع درمان مهم است.

علائم رایج عبارتند از:

• تغییرات در عادات روده مانند اسهال، یبوست، یا باریک شدن مدفوع
• خون در مدفوع (خونریزی رکتوم)، قرمز روشن یا تیره و قیر مانند
• گرفتگی شکم، درد یا نفخ که از بین نمی رود
• کاهش وزن غیرقابل توضیح که ناگهانی و بدون تلاش است
• احساس خستگی مداوم و کمبود انرژی، حتی با استراحت کافی
• کم خونی فقر آهن به دلیل خونریزی مزمن، باعث خستگی، ضعف و رنگ پریدگی می شود.

پیشگیری از سرطان روده بزرگ

تغییرات سبک زندگی و غربالگری منظم می تواند به پیشگیری از سرطان کولورکتال کمک کند.

تغییرات سبک زندگی برای کمک به پیشگیری از سرطان کولورکتال عبارتند از:

• داشتن یک رژیم غذایی سالم سرشار از میوه ها و سبزیجات
• نکشیدن تنباکو
• حفظ یک سبک زندگی فعال
• محدود کردن مصرف الکل
• اجتناب از قرار گرفتن در معرض عوامل خطر محیطی

افرادی که مشکوک به سرطان کولورکتال هستند باید فوراً با پزشک خود صحبت کنند.

غربالگری منظم برای سرطان کولورکتال (پیشگیری ثانویه) بهترین راه برای تشخیص زودهنگام این بیماری است.

احتمال بیشتری وجود دارد که درمان ها در مراحل اولیه بیماری تاثیرگذار باشند.

مطالعات نشان داده اند که غربالگری می تواند هم بروز و هم مرگ و میر سرطان کولورکتال را از طریق تشخیص زودهنگام و حذف توده های پیش سرطانی کاهش دهد.

آزمایش‌های مبتنی بر مدفوع، روش‌های غربالگری غیرتهاجمی هستند که برای تشخیص وجود سرطان کولورکتال یا پولیپ‌های پیش سرطانی در مدفوع استفاده می‌شوند. نوع رایج آزمایشات مبتنی بر مدفوع، آزمایش خون مخفی مدفوع (FOBT) است. FOBT خون پنهان در مدفوع را تشخیص می دهد که می تواند نشان دهنده سرطان کولورکتال یا پولیپ باشد. این شامل جمع آوری نمونه کوچکی از مدفوع و ارسال آن به آزمایشگاه برای تجزیه و تحلیل است. اگر خون یا یافته های غیر طبیعی در مدفوع تشخیص داده شود، معمولاً اقدامات تشخیصی بیشتر مانند کولونوسکوپی برای تأیید وجود سرطان کولورکتال یا پولیپ توصیه می شود.

آزمایش‌های مبتنی بر مدفوع راحت و غیر تهاجمی هستند و می‌توانند در تشخیص سرطان کولورکتال در مراحل اولیه یا شناسایی پولیپ‌های پیش سرطانی مؤثر باشند.

افراد با سابقه خانوادگی سرطان کولورکتال یا شرایط ژنتیکی خاص ممکن است از مشاوره ژنتیک و آزمایش ژنتیک برای ارزیابی خطر و تعیین اقدامات غربالگری مناسب بهره مند شوند.

نحوه تشخیص سرطان روده بزرگ

روش های تشخیصی سرطان کولورکتال شامل معاینه فیزیکی، تصویربرداری (مانند سونوگرافی شکم، اسکن توموگرافی کامپیوتری و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی)، معاینه داخل روده بزرگ با استفاده از کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی، نمونه برداری از بافت (بیوپسی) برای بررسی هیستوپاتولوژی، و آزمایش مولکولی برای شناسایی جهش های ژنتیکی خاص یا نشانگرهای زیستی برای راهنمایی بهترین گزینه درمانی.

آزمایشاتی که ممکن است پزشک عمومی شما انجام دهد

اکثر افرادی که علائمی دارند که ممکن است به دلیل سرطان باشد با مراجعه به پزشک خود شروع می کنند. ممکن است پزشک عمومی شما ترتیبی دهد که به پزشک یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید.

آزمایشاتی که پزشک عمومی شما ممکن است انجام دهد عبارتند از:

• آزمایشی که به دنبال آثار کوچکی از خون در نمونه مدفوع (FIT) است.
• معاینه راست روده و شکم (شکم)
• آزمایش خون

پزشک عمومی همچنین ممکن است از شما نمونه دیگری از مدفوع برای بررسی التهاب روده بخواهد. این آزمایش کالپروتکتین مدفوعی نام دارد.

آزمایش خون در مدفوع با استفاده از FIT

FIT آزمایشی است که به دنبال آثار کوچکی از خون در مدفوع است که دیدن آنها امکان پذیر نیست مگر با آزمایش. خون در مدفوع می تواند به دلیل تعدادی از شرایط پزشکی ایجاد شود، اما همچنین می تواند نشانه سرطان روده باشد.

معاینه راست روده و شکم شما

معاینه رکتوم، معاینه رکتوم دیجیتال (DRE) نیز نامیده می شود. این شامل این است که پزشک با استفاده از دستکش خود، داخل مقعد و راست روده شما را لمس کند. آنها برای هر گونه توده یا مناطق سخت احساس می کنند.

احساس اضطراب در مورد این آزمایش طبیعی است اما معمولاً فقط چند دقیقه طول می کشد. در صورت تمایل می توانید از شخص دیگری بخواهید که در اتاق حضور داشته باشد. این همراه می تواند یک دوست یا خویشاوند یا یک متخصص بهداشتی مانند یک پرستار باشد.

پزشک شما همچنین ممکن است شکم شما را برای هر ناحیه ای که متورم است یا ممکن است طبیعی نباشد احساس کند. و اگر درد داشته باشید، آن نواحی را لمس خواهند کرد. آنها همچنین ممکن است به صدای شکم شما گوش دهند تا بفهمند که آیا به نظر طبیعی می رسد یا خیر.

آزمایشات خون

آزمایش خون می تواند سلامت عمومی شما را بررسی کند، از جمله اینکه کبد و کلیه (در رابطه با آزمایش کلیه بیشتر بخوانید.) شما چقدر خوب کار می کنند. پزشک شما همچنین می‌تواند تعداد سلول‌های خونی را بررسی کند. در رابطه با آزمایش CBC بیشتر بخوانید.

آزمایشاتی که ممکن است متخصص شما انجام دهد

بسته به نتایج معاینه و FIT شما، ممکن است پزشک عمومی شما را به یک متخصص ارجاع دهد. معمولاً به یک کلینیک دستگاه گوارش تحتانی (GI پایین) ارجاع می‌شوید که در آنجا ممکن است به یک پرستار متخصص گوارش و یک پزشک کولورکتال مراجعه کنید.

متخصص شما آزمایشات بیشتری انجام می دهد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کولونوسکوپی
• سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر
• آندوسکوپی کپسول کولون

کولونوسکوپی

کولونوسکوپی کل قسمت داخلی روده بزرگ را با استفاده از یک لوله قابل انعطاف به نام کولونوسکوپ بررسی می کند. این لوله دارای یک نور و دوربین کوچک در یک انتها است و پزشک می تواند تصاویری از داخل روده شما را روی یک مانیتور تلویزیون ببیند.

معمولاً این آزمایش را در بخش آندوسکوپی بیمارستان انجام می دهید. برای تخلیه روده باید یک روز قبل از آزمایش از داروها (ملین ها) استفاده کنید.

در طول آزمایش، پزشک شما می تواند از هر ناحیه غیر طبیعی نمونه بافت (بیوپسی) بگیرد. آنها بیوپسی ها را برای بررسی سرطان روده به آزمایشگاه می فرستند.

سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر

یک سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر با استفاده از یک لوله انعطاف پذیر به داخل قسمت پایین روده بزرگ شما نگاه می کند. به این محدوده روده یا فلکسی سیگ نیز می گویند.

سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر شبیه کولونوسکوپی است. اما فقط به داخل راست روده و قسمت پایین روده شما نگاه می کند، در حالی که کولونوسکوپی کل روده را بررسی می کند.

آندوسکوپی کپسول کولون

آندوسکوپی کپسول کولون با استفاده از کپسولی که می بلعید، به داخل روده بزرگ (کولون) نگاه می کند. کپسول به اندازه یک قرص بزرگ است. این یک دوربین بی سیم کوچک دارد که تصاویری از داخل روده شما را به یک ضبط کننده داده ارسال می کند.

ممکن است به جای کولونوسکوپی بلافاصله آندوسکوپی با کپسول کولون انجام دهید. می تواند به رد سرطان روده کمک کند. این آزمایش در حال حاضر در همه بیمارستان ها در دسترس نیست.

پس از تشخیص سرطان روده به چه آزمایشاتی نیاز است؟

اگر بیوپسی دارید که نشان می‌دهد سرطان روده دارید، ممکن است آزمایش‌های بیشتری برای تعیین محل و میزان بزرگی سرطان داشته باشید. به این عمل مرحله بندی سرطان می گویند.

تست هایی که ممکن است داشته باشید عبارتند از:

• آزمایش روی سلول های سرطانی روده
• سی تی کولونوگرافی
• سی تی اسکن
• اسکن PET-CT
• اسکن ام‌آرآی
• سونوگرافی شکم و رکتوم

آزمایشات روی سلول های سرطانی روده

پس از اینکه پزشک بافت یا سرطان را از روده شما خارج کرد، نمونه ها را به آزمایشگاه می فرستد. دکتری به نام پاتولوژیست آزمایش های مختلفی روی سلول ها انجام می دهد. این آزمایش‌ها می‌توانند به تشخیص سرطان روده و جستجوی ژن خاصی کمک کنند.

دانستن در مورد تغییرات ژن می تواند به پزشک کمک کند تا بهترین درمان را برای شما انتخاب کند. این به این دلیل است که اگر تغییرات ژنی خاصی داشته باشید، برخی از درمان‌ها بهتر عمل می‌کنند.

پزشک معمولاً سلول های سرطانی را برای تغییرات در ژن های زیر آزمایش می کند:

• MSI
• RAS
• BRAF

سی تی اسکن

ممکن است سی تی اسکن از قفسه سینه، شکم و ناحیه بین استخوان های لگن خود انجام دهید. این برای بررسی این است که سرطان کجاست و آیا به سایر نقاط بدن سرایت کرده است یا خیر.

اسکن PET-CT

اسکن PET-CT یک سی تی اسکن را با یک اسکن PET ترکیب می کند تا اطلاعات دقیقی در مورد سرطان ارائه دهد. شما ممکن است یک اسکن PET-CT داشته باشید:

• به تصمیم گیری بهترین درمان برای شما کمک کند
• نشان می دهد که درمان چقدر خوب کار می کند
• بررسی آنکه آیا سرطان عود کرده است یا خیر

اسکن ام‌آرآی

MRI مخفف تصویربرداری رزونانس مغناطیسی است. از مغناطیس و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از داخل بدن استفاده می کند.

ممکن است یک اسکن MRI انجام دهید تا بفهمید سرطان در کجای روده قرار دارد، چقدر بزرگ است و آیا به هر قسمت دیگری از بدن شما سرایت کرده است یا خیر.

اسکن با امواج فراصوت

اسکن سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری از قسمتی از بدن استفاده می کند. آنها می توانند تغییراتی از جمله رشد غیر طبیعی را نشان دهند. ممکن است از شکم خود سونوگرافی انجام دهید تا بررسی شود که آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر.

همچنین ممکن است از رکتوم خود سونوگرافی انجام دهید. اسکن اولتراسوند رکتوم اسکن اولتراسوند رکتوم ترانس (TRUS) نیز نامیده می شود. اگر سرطان رکتوم داشته باشید ممکن است به آن نیاز داشته باشید.

تومور مارکرها

تومور مارکرها موادی هستند که توسط سرطان یا سایر سلول های بدن در پاسخ به سرطان یا شرایط دیگر تولید می شوند. آنها معمولا پروتئین هایی هستند که در خون، ادرار یا بافت های بدن یافت می شوند.

برخی از نشانگرهای تومور فقط توسط یک نوع سرطان تولید می شوند. سایرین را می توان با انواع مختلفی ساخت.

پزشکان ممکن است از نشانگرهای تومور برای نظارت بر عملکرد درمان سرطان استفاده کنند یا بررسی کنند که آیا سرطان عود کرده است.

برای سرطان روده، پزشک ممکن است نشانگر توموری به نام آنتی ژن کارسینومبریونیک (CEA) را آزمایش کند.

درمان سرطان روده بزرگ

درمان سرطان کولورکتال بر اساس نوع و پیشرفت سرطان و سابقه پزشکی فرد است. تشخیص زودهنگام سرطان روده بزرگ می تواند منجر به درمان ها و نتایج بهتری شود.

درمان ها عبارتند از:

• عمل جراحی
• رادیوتراپی (پرتودرمانی)
• شیمی درمانی
• درمان هدفمند
• ایمونوتراپی

اگر تومور به سایر نواحی بدن گسترش نیافته باشد، اغلب از جراحی در مراحل اولیه سرطان استفاده می شود. شیمی درمانی و پرتودرمانی می تواند به کوچک شدن تومور کمک کند.

پزشکان از چندین رشته اغلب برای ارائه درمان و مراقبت از افراد مبتلا به سرطان کولورکتال با یکدیگر همکاری می کنند.

مراقبت های حمایتی برای افراد مبتلا به سرطان کولورکتال مهم است. هدف آن مدیریت علائم، تسکین درد و حمایت عاطفی است. می تواند به افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ و خانواده آنها کمک کند.

مراحل مراقبت

بیماری در مراحل اولیه. درمان اولیه برای سرطان کولورکتال در مراحل اولیه (یعنی تومور محدود به روده یا غدد لنفاوی موضعی، بدون انتشار متاستاتیک به اندام‌های دوردست) برداشتن تومور و غدد لنفاوی مجاور با جراحی است. روش جراحی خاص به محل تومور بستگی دارد. ممکن است شامل کولکتومی (برداشتن بخشی از کولون) یا پروکتکتومی (برداشتن رکتوم) باشد. در برخی موارد، کولوستومی یا ایلئوستومی موقت یا دائمی ممکن است برای ایجاد دهانه ای برای دفع مواد زائد مورد نیاز باشد.

درمان کمکی به درمان اضافی بعد از جراحی برای کاهش خطر عود سرطان اشاره دارد. در مراحل اولیه سرطان کولورکتال، شیمی درمانی کمکی ممکن است برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده که در طی جراحی قابل مشاهده یا برداشتن نیستند، توصیه شود. شیمی درمانی کمکی به طور معمول برای بیمارانی که خطر عود بالاتری دارند، مانند افرادی که درگیری غدد لنفاوی یا ویژگی های خاص تومور دارند، توصیه می شود. گاهی اوقات ممکن است شیمی درمانی قبل از جراحی (شیمی درمانی نئوادجوانت) برای کوچک کردن تومور انجام شود. پرتودرمانی می تواند در تومورهای آخرین بخش روده (رکتوم) همراه باشد تا شانس کاهش اندازه تومور را افزایش دهد.

پس از درمان، ویزیت های منظم و نظارت برای نظارت بر علائم عود یا سرطان جدید ضروری است. نظارت ممکن است شامل معاینات فیزیکی، آزمایش خون، و مطالعات تصویربرداری (مانند سی تی اسکن) برای تشخیص عود احتمالی در مراحل اولیه باشد.

بیماری پیشرفته. درمان سیستمیک رویکرد درمانی اولیه برای سرطان متاستاتیک کولورکتال است، زیرا هدف آن درمان سلول های سرطانی در سراسر بدن است. شیمی درمانی اغلب به عنوان اولین درمان برای سرطان متاستاتیک کولورکتال استفاده می شود. رژیم های شیمی درمانی ترکیبی معمولاً برای از بین بردن سلول های سرطانی یا کند کردن رشد آنها استفاده می شود. درمان هدفمند ممکن است همراه با شیمی درمانی برای بیماران دارای جهش ژنتیکی خاص مانند جهش KRAS یا BRAF استفاده شود. داروهای ایمونوتراپی ممکن است برای بیماران مبتلا به تومورهایی که نشانگرهای ژنتیکی خاصی را نشان می‌دهند، مانند ناپایداری ریزماهواره بالا (MSI-H) یا کمبود ترمیم عدم تطابق (dMMR) در نظر گرفته شود.

در برخی موارد، ممکن است برای سرطان متاستاتیک کولورکتال، جراحی برای برداشتن تومورهایی که باعث علائم یا مسدود کردن روده می شوند، توصیه شود. درمان‌های موضعی، مانند فرسایش با فرکانس رادیویی، کرایوآبلیشن، یا پرتودرمانی، ممکن است برای درمان نواحی خاص متاستاز، مانند متاستازهای کبدی مورد استفاده قرار گیرند. پرتودرمانی ممکن است برای کمک به کنترل بیماری و مدیریت علائمی مانند درد یا خونریزی استفاده شود.

در رابطه با آزمایش کبد بیشتر بخوانید.

آزمایشات بالینی

کارآزمایی‌های بالینی فرصت‌هایی را برای دسترسی به درمان‌های جدید یا درمان‌های تجربی برای بیماران ارائه می‌دهند. شرکت در کارآزمایی های بالینی به پیشرفت دانش پزشکی کمک می کند و به طور بالقوه گزینه های درمانی جدیدی را ارائه می دهد.