بیماری لوپوس: علائم، علل، تشخیص و درمان

مقدمه: لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که باعث می شود سیستم ایمنی بدن به اندام ها و بافت های سراسر بدن آسیب برساند. این باعث التهاب می شود که می تواند پوست، مفاصل، خون و اندام هایی مانند کلیه ها، ریه ها و قلب شما را تحت تاثیر قرار دهد. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما کمک می کند تا داروهایی را برای مدیریت علائم خود پیدا کنید و تعداد دفعات شعله ور شدن را کاهش دهید. بیماری لوپوس وضعیتی است که باعث التهاب در سراسر بدن شما می شود. این یک بیماری خودایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن شما به جای محافظت از بدن به آن آسیب می رساند. بسته به جایی که سیستم خودایمنی شما به بافت آسیب می زند، ممکن است علائمی را در سراسر بدن خود تجربه کنید، از جمله:

• پوست.
• خون
• مفاصل.
• کلیه ها.
• مغز.
• قلب.
• ریه ها

اگر متوجه درد جدید، بثورات یا تغییراتی در پوست، مو یا چشم خود شدید، به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید.

بیماری لوپوس چیست؟

لوپوس یک بیماری خودایمنی طولانی مدت است که در آن سیستم ایمنی به بافت های سالم حمله می کند. می تواند طیف وسیعی از علائم را در سراسر بدن ایجاد کند. درمان پزشکی و درمان های خانگی می تواند به مدیریت آن کمک کند. به بیان دیگر لوپوس یک بیماری خودایمنی مزمن است یعنی سیستم ایمنی بدن به سلول های طبیعی بدن حمله می کند و درنتیجه می تواند قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد.

لوپوس به طیف وسیعی از شرایطی اطلاق می شود که می تواند علائمی را در سراسر بدن ایجاد کند. این یک وضعیت خودایمنی است، به این معنی که زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت سالم بدن حمله کند. علائم می تواند از خفیف تا تهدید کننده زندگی متغیر باشد.

لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) شایع ترین نوع است و مردم اغلب از اصطلاح لوپوس برای اشاره به SLE استفاده می کنند. با این حال، بسته به اینکه کدام قسمت از بدن لوپوس را تحت تاثیر قرار می دهد، انواع دیگری نیز وجود دارد.

علاوه بر SLE، لوپوس جلدی (مانند لوپوس اریتماتوز دیسکوئید [DLE])، لوپوس ناشی از دارو (DIL) و لوپوس نوزادان نیز وجود دارد.

مفاهیم کلیدی

• لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن شما به سلول های طبیعی خود حمله می کند.
• بیشتر روی پوست و مفاصل شما تأثیر می گذارد، اما می تواند هر قسمتی از بدن شما را درگیر کند.
• استرس، قرار گرفتن در معرض نور خورشید، عفونت ها و برخی داروها می توانند علائم لوپوس را تحریک کنند.
• تشخیص لوپوس ممکن است سخت باشد زیرا هیچ آزمایشی وجود ندارد که آن را تایید کند.
• هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد، اما می توانید علائم خود را با ترکیبی از داروها و سبک زندگی سالم مدیریت کنید.

انواع لوپوس

انواع مختلفی از لوپوس وجود دارد:

• لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) – این می تواند تقریباً هر اندام یا سیستم بدن را تحت تأثیر قرار دهد. بیشتر روی پوست و مفاصل شما تأثیر می گذارد، اما گاهی اوقات می تواند قلب، ریه ها، کلیه ها یا مغز شما را تحت تأثیر قرار دهد.
• لوپوس دیسکوئید – این یک بیماری خفیف تر است و بیشتر افراد فقط علائم پوستی دارند.
• لوپوس پوستی تحت حاد – این حتی خفیف تر است و بیشتر باعث بثورات و درد مفاصل می شود.
• لوپوس ناشی از دارو – این یک واکنش به یک دارو است. پس از قطع مصرف دارویی که باعث تحریک لوپوس شما شده است، از بین می رود.
• لوپوس نوزادی – اگر آنتی بادی های ایجاد کننده لوپوس (نوعی پروتئین در خون شما) در دوران بارداری از مادر به جنین منتقل شود، ممکن است رخ دهد. آنها می توانند باعث بثورات، کبد، خون و گاهی اوقات مشکلات قلبی شوند. لوپوس نوزادی معمولاً حدود 6 تا 12 ماه پس از تولد، زمانی که آنتی بادی ها تجزیه می شوند، برطرف می شود.

اکثر افراد مبتلا به لوپوس علائم خفیفی دارند. از هر 10 نفر 9 نفر زن هستند و اکثریت آنها بین 15 تا 45 سالگی به این بیماری مبتلا می شوند.

لوپوس اریتماتوی سیستمیک

SLE 70 درصد موارد لوپوس را تشکیل می دهد. بر اندام ها و سیستم های متعددی در سراسر بدن تاثیر می گذارد. به همین دلیل، SLE شکل شدیدتری از لوپوس است. علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

SLE می تواند باعث التهاب در موارد زیر شود:

• پوست
• مفاصل
• ریه ها
• کلیه ها (در رابطه با آزمایش کلیه بیشتر بخوانید.)
• خون (در رابطه با آزمایش خون بیشتر بخوانید.)
• قلب (در رابطه با آزمایش بیماری های قلبی بیشتر بخوانید.)

این التهاب ممکن است در یکی از این نواحی اتفاق بیفتد یا چندین ناحیه را در یک زمان تحت تاثیر قرار دهد.

لوپوس اریتماتوز دیسکوئید

در DLE که نوعی لوپوس پوستی است، علائم فقط روی پوست تاثیر می گذارد. DLE به صورت ضایعات دایره ای شکل ظاهر می شود، معمولاً روی پوست سر و صورت، اگرچه می توانند در سایر قسمت های بدن مانند داخل گوش ظاهر شوند.

درواقع ضایعات قرمز رنگ هستند و ممکن است ضخیم و پوسته پوسته شوند. در برخی موارد، ضایعات منجر به اسکار و تغییر رنگ پوست می شود. اگر ضایعات روی پوست سر زخمی شود، ممکن است مو در آن ناحیه دوباره رشد نکند. در رابطه با آزمایش ریزش مو بیشتر بخوانید.

DLE بر اندام های داخلی تأثیر نمی گذارد، اما طبق بنیاد لوپوس آمریکا، حدود 10٪ از افراد مبتلا به DLE به SLE مبتلا می شوند. با این حال، ممکن است این افراد قبلاً SLE داشته باشند و علائم پوستی آنها ابتدا به تشخیص DLE منجر شده باشد.

لوپوس اریتماتوی پوستی تحت حاد

لوپوس اریتماتوز پوستی تحت حاد به ضایعات پوستی اطلاق می شود که در قسمت هایی از بدن که در معرض نور خورشید قرار دارند ظاهر می شوند. این ضایعات باعث ایجاد اسکار نمی شوند اما ممکن است باعث تغییر رنگ پوست شوند.

لوپوس ناشی از دارو

لوپوس ناشی از دارو (DIL) در نتیجه استفاده طولانی مدت از برخی داروها ایجاد می شود. علائم مشابه علائم SLE هستند اما اغلب کمتر شدید هستند.

بیش از 100 داروی منبع معتبر به عنوان علل بالقوه DIL شناسایی شده اند، از جمله:

• هیدرالازین، داروی فشار خون (در رابطه با آزمایش فشار خون بیشتر بخوانید.)
• پروکائین آمید، یک داروی آریتمی قلبی است
• ایزونیازید، آنتی بیوتیکی است که برای درمان سل استفاده می شود. (در رابطه با بیماری سل بیشتر بخوانید.)
• مینوسیکلین، یک آنتی بیوتیک که برای درمان برخی از بیماری های پوستی استفاده می شود
• DIL معمولاً ظرف 6 ماه پس از قطع دارو از بین می رود.

لوپوس نوزادی

لوپوس نوزادی می تواند نوزادان را تحت تاثیر قرار دهد اگر والدین آنها در دوران بارداری آنتی بادی های لوپوس یا سندرم شوگرن را از طریق جفت دریافت کنند.

اگر والدین متولد شده این آنتی بادی ها را داشته باشند – چه لوپوس داشته باشند یا نه – 2٪ وجود دارد که یک نوزاد به لوپوس نوزادی مبتلا می شود.

هنگام تولد، آنها ممکن است علائم زیر را داشته باشند:

• یک بثورات پوستی
• مشکلات کبدی (در رابطه با آزمایش کبد بیشتر بخوانید.)
• شمارش خون پایین (در رابطه با آزمایش CBC بیشتر بخوانید.)

علائم پوستی معمولاً در عرض چند هفته از بین می روند، اما برخی از نوزادان ممکن است یک بلوک قلبی مادرزادی داشته باشند که در آن قلب نمی تواند یک عمل پمپاژ طبیعی و ریتمیک را تنظیم کند. این عارضه جدی تری است و ممکن است نوزاد نیاز به ضربان ساز داشته باشد.

لوپوس چگونه بر بدن تأثیر می گذارد؟

علائم لوپوس تا حدودی به نوع لوپوس بستگی دارد.

کالج آمریکایی روماتولوژی 11 معیار را برای توصیف لوپوس فهرست می کند. اگر فردی چهار یا بیشتر از معیارها را داشته باشد، تشخیص لوپوس را در نظر می گیرد.

11 معیار عبارتند از:

• بثورات مالاریا: بثورات مالاریا جوش های پروانه ای شکلی است که روی گونه ها و بینی ظاهر می شود.
• راش دیسکوئید: لکه های قرمز برجسته روی پوست ایجاد می شود.
• حساسیت به نور: بثورات پوستی پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید ظاهر می شود.
• زخم های دهان یا بینی: زخم ها در دهان یا بینی فرد ظاهر می شوند.
• آرتریت غیر فرسایشی: این نوع آرتریت استخوان های اطراف مفاصل را از بین نمی برد، اما باعث حساسیت و تورم می شود. در رابطه با آزمایش روماتیسم مفصلی بیشتر بخوانید.
• پریکاردیت یا پلوریت: التهاب پوشش اطراف قلب (پریکاردیت) یا ریه ها (پلوریت) را تحت تاثیر قرار می دهد.
• اختلال کلیوی: در صورت داشتن مشکل کلیوی، مانند نفریت لوپوس، آزمایش‌ها سطوح بالایی از پروتئین یا گچ‌های سلولی در ادرار را نشان می‌دهند. در رابطه با بیماری کلیوی بیشتر بخوانید.
• اختلال عصبی: ممکن است فرد دچار تشنج، روان پریشی یا مشکلات تفکر و استدلال شود.
• اختلال هماتولوژیک (خون): خون ممکن است تعداد کم گلبول‌های قرمز خون (کم خونی)، تعداد گلبول‌های سفید خون (لکوپنی) یا تعداد پلاکت پایین (ترومبوسیتوپنی) را نشان دهد. در رابطه با آزمایش کم خونی بیشتر بخوانید.
• اختلال ایمونولوژیک: آزمایش‌ها نشان می‌دهند که آنتی‌بادی‌های ضد DNA دو رشته‌ای، آنتی‌بادی‌های ضد اسمیت یا آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید (APLs) وجود دارد. در رابطه با آزمایش ژنتیک بیشتر بخوانید.
• ANA مثبت: یک آزمایش سطوح بالای ANA را تشخیص می دهد.

علائم لوپوس در زمان شعله ور شدن ظاهر می شود. بین شعله‌ور شدن، افراد معمولاً زمان‌هایی از بهبودی را تجربه می‌کنند، زمانی که علائم کمی وجود دارد یا وجود ندارد.

علائم لوپوس

یک فرد مبتلا به لوپوس ممکن است این موارد را نیز تجربه کند:

• خستگی
• درد عضلات و مفاصل
• تب
• درد قفسه سینه هنگام نفس کشیدن عمیق
• حساسیت به نور خورشید
• زخمهای دهان
• مشکلات حافظه
• سردرد
• ریزش موی غیر معمول
• رنگ پریدگی یا ارغوانی انگشتان دست یا پا در اثر سرما یا استرس، معروف به بیماری رینود
• آرتروز

علائم لوپوس در زنان

علائم لوپوس می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد، از جمله بین مردان و زنان.

علائمی که بیشتر در زنان دیده می شود عبارتند از:

• ریزش مو
• حساسیت به نور خورشید
• زخمهای دهان
• آرتروز
• بثورات مالاریا

علائم لوپوس در مردان

تحقیقات نشان می‌دهد که در حالی که مردان کمتر از زنان به لوپوس مبتلا می‌شوند، علائم آن شدیدتر است.

علائمی که بیشتر در مردان دیده می شود عبارتند از:

• عوارض قلبی عروقی
• شمارش خون پایین
• کاهش وزن
• عوارض کلیوی
• درد قفسه سینه

عوارض بیماری لوپوس

تاثیر لوپوس بر سایر سیستم های بدن

لوپوس همچنین می تواند باعث ایجاد سیستم های زیر شود، بسته به اینکه کدام اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد:

کلیه ها: تورم پاها، پاها و صورت، تکرر ادرار و فشار خون بالا می تواند ناشی از بیماری کلیوی باشد.
ریه ها: خطر ابتلا به بیماری های ریوی مانند ذات الریه و ذات الریه که می تواند درد قفسه سینه و مشکل تنفسی را شامل شود، بیشتر است.
سیستم عصبی مرکزی: علائم ممکن است شامل مه مغزی، سردرد، تشنج و سکته باشد. بیماری که به عنوان لوپوس سربریت شناخته می شود می تواند باعث گیجی، مشکل، تفکر، تغییرات خلقی، تشنج، بی حالی و کما شود.
رگ های خونی: واسکولیت (التهاب رگ های خونی) می تواند بر گردش خون تأثیر بگذارد.
خون: لوپوس می تواند بر ترکیب خون تأثیر بگذارد و منجر به کم خونی، لکوپنی یا ترومبوسیتوپنی شود.
قلب: التهاب می تواند منجر به میوکاردیت، اندوکاردیت یا پریکاردیت شود. علائم شامل درد قفسه سینه است.

سایر عوارض

سایر عوارضی که می تواند از لوپوس ایجاد شود عبارتند از:

• خطر عفونت بیشتر است، زیرا هم لوپوس و هم درمان می تواند سیستم ایمنی را تضعیف کند
• مرگ بافت استخوان و شکستگی استخوان، به دلیل اثرات لوپوس و مصرف دارو
• عوارض بارداری، مانند سقط جنین، زایمان زودرس و پره اکلامپسی

پزشک ممکن است به تأخیر انداختن بارداری تا زمانی که لوپوس حداقل به مدت 6 ماه تحت کنترل باشد، توصیه کند. در رابطه با آزمایش بارداری بیشتر بخوانید.

علل ابتلا به بیماری لوپوس

لوپوس یک بیماری خود ایمنی است، اما علت دقیق آن نامشخص است.

سیستم ایمنی، بدن را در برابر عوامل بیماری زا مانند باکتری ها محافظت می کند، اما گاهی اوقات به اشتباه بافت های سالم را هدف قرار می دهد. این می تواند باعث التهاب، تورم، درد و آسیب بافت شود.

محققان هنوز به طور کامل نمی‌دانند که چه چیزی باعث لوپوس می‌شود، اما معتقدند این بیماری توسط عوامل متعددی ایجاد می‌شود.

یکی از نظریه‌های احتمالی مربوط به مرگ سلولی است، فرآیندی طبیعی که با تجدید سلول‌های بدن اتفاق می‌افتد. به دلیل عوامل ژنتیکی، بدن افراد مبتلا به لوپوس ممکن است به درستی سلول های مرده را پاک نکند.

سلول‌های مرده‌ای که باقی می‌مانند ممکن است منجر به تولید خود آنتی‌بادی‌هایی مانند آنتی‌بادی‌های ضد هسته‌ای (ANAs) شوند که به بدن حمله می‌کنند و باعث علائم لوپوس می‌شوند.

ANA ها معمولا در افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس وجود دارند. آنها با هدف قرار دادن هسته سلول های بدن کار می کنند. هسته حاوی مواد ژنتیکی است.

عوامل خطر: هورمون ها، ژن ها و محیط

لوپوس ممکن است در پاسخ به عوامل متعددی ایجاد شود. اینها ممکن است:

• عوامل هورمونی در زنان 15 تا 44 ساله 9 برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به لوپوس هستند.
• عوامل ژنتیکی، زیرا لوپوس اغلب در خانواده ها وجود دارد، و دانشمندان ژن های خاصی را شناسایی کرده اند که در افراد مبتلا به لوپوس مشترک است.
• عوامل محیطی، مانند قرار گرفتن در معرض دود تنباکو یا آلودگی یا داشتن ویروس اپشتین بار، که باعث مونونوکلئوز می شود.

آیا کودکان در معرض خطر هستند؟

طبق گزارش کالج روماتولوژی آمریکا، 20 درصد از افراد مبتلا به لوپوس قبل از 20 سالگی به این بیماری مبتلا می شوند، اما به ندرت قبل از سن 5 سالگی ظاهر می شود.

در کودکان، لوپوس ممکن است علائم شدیدتری داشته باشد. تا 50 درصد از کودکان مبتلا به لوپوس علائم کلیوی دارند.

مطلب پیشنهادی: سرطان کلیه

نحوه تشخیص بیماری لوپوس

تشخیص بیماری می تواند دشوار باشد زیرا علائم لوپوس می تواند شبیه علائم بیماری های دیگر باشد.

پزشک در مورد علائم می پرسد، معاینه فیزیکی انجام می دهد و سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی را می گیرد. آنها همچنین ممکن است آزمایش خون و سایر تحقیقات آزمایشگاهی را درخواست کنند.

بیومارکرها آنتی‌بادی‌ها، پروتئین‌ها، ژنتیک و عوامل دیگری هستند که می‌توانند به پزشک نشان دهند که در بدن چه اتفاقی می‌افتد یا بدن چگونه به درمان پاسخ می‌دهد. آن‌ها می‌توانند به تشخیص اینکه آیا یک فرد دارای بیماری است یا خیر، حتی زمانی که هیچ علامتی وجود ندارد، کمک کنند.

آزمایشات خون

آزمایش خون می‌تواند نشان دهد که آیا نشانگرهای زیستی خاصی وجود دارد یا خیر، و نشانگرهای زیستی می‌توانند اطلاعاتی در مورد بیماری خودایمنی، در صورت وجود، ارائه دهند.

• آنتی بادی ضد هسته ای: حدود 95 درصد از افراد مبتلا به لوپوس در آزمایش ANA نتیجه مثبت خواهند داشت، اگرچه برخی از افراد بدون ابتلا به لوپوس، آزمایش ANA مثبت می شوند.
• آنتی بادی های آنتی فسفولیپید (APLs): این آنتی بادی ها در حدود 50٪ از افراد مبتلا به لوپوس وجود دارند، اما می توانند در افراد بدون لوپوس نیز رخ دهند.
• آزمایش آنتی بادی ضد dsDNA: طبق مطالعه ای که بر روی 1977 نفر انجام شد، حدود 47٪ افراد مبتلا به لوپوس برای این آنتی بادی ها مثبت بودند.
• آنتی بادی ضد اسمیت: افراد مبتلا به لوپوس ممکن است دارای آنتی بادی های Sm، نوعی پروتئین باشند.
• آنتی بادی ضد U1RNP: حدود 25 تا 30 درصد از افراد مبتلا به لوپوس دارای آنتی بادی ضد U1RNP هستند و کمتر از 1 درصد از افراد بدون لوپوس آن را دارند. با این حال، ممکن است با سایر شرایط خود ایمنی نیز وجود داشته باشد.
• آنتی‌بادی‌های Anti-Ro/SSA و anti-La/SSB: این آنتی‌بادی‌ها با شرایط مختلف ایمنی، از جمله SLE، مرتبط هستند.
• آنتی بادی های آنتی هیستونی: آنتی بادی های هیستون ها پروتئین هایی هستند که در ساختار DNA نقش دارند. افراد مبتلا به DIL یا SLE ممکن است آنها را داشته باشند.
• آزمایش مکمل سرم (خون): این آزمایش سطح پروتئین هایی را که بدن هنگام بروز التهاب مصرف می کند، اندازه گیری می کند. سطوح پایین نشان می دهد که التهاب وجود دارد و این وضعیت ممکن است فعال باشد.
• آزمایش‌های غیراختصاصی: آزمایش‌های مختلف دیگر به دنبال نشانگرهای التهاب، از جمله پروتئین واکنش‌گر C و سرعت رسوب گلبول‌های قرمز هستند.

آزمایشات بیشتر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش ادرار، که می تواند به شناسایی اثرات روی کلیه ها کمک کند.
• بیوپسی بافت، معمولاً از پوست یا کلیه، برای بررسی آسیب یا التهاب.
• آزمایشات تصویربرداری برای آشکار کردن هرگونه آسیب اندام

لوپوس چگونه مدیریت می شود؟

هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد، اما بیشتر افراد می توانند علائم خود را مدیریت کنند و از کیفیت زندگی خوبی برخوردار شوند. این معمولاً به ترکیبی از داروها و حفظ یک سبک زندگی سالم نیاز دارد.

درمان لوپوس بسیار فردی است و به شدت بیماری و اندام های درگیر بستگی دارد. ممکن است لازم باشد چند داروی مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی برای شما مفید است. ممکن است پزشک شما را به یک روماتولوژیست (متخصص التهاب مفاصل) ارجاع دهد.

داروها

داروهایی که می توانند علائم لوپوس را کنترل کنند عبارتند از:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) برای درد مفاصل و عضلات
• داروهای مورد استفاده برای درمان مالاریا، مانند هیدروکسی کلروکین، برای درد مفاصل، بثورات پوستی و خستگی
• کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزولون، برای عوارض جدی تر لوپوس
• داروهای دیگر برای کنترل سیستم ایمنی بدن

معیارهای سبک زندگی

شما می توانید با در نظر گرفتن اقدامات سبک زندگی زیر به کنترل لوپوس کمک کنید:

• استراحت کافی داشته باشید.
• از استرس دوری کنید و آن را مدیریت کنید.
• ورزش متوسط را به طور منظم انجام دهید – بدون اینکه خیلی خسته شوید.
• رژیم غذایی سالم را حفظ کنید.
• ترک سیگار.
• الکل خود را مدیریت کنید
• از پوست خود در برابر نور خورشید محافظت کنید و قرار گرفتن در معرض نور خورشید را کاهش دهید.

راهبردهای دیگر برای کمک به زندگی با لوپوس شامل موارد زیر است:

• تا جایی که می توانید درباره لوپوس بیاموزید.
• بررسی کنید که چه چیزی باعث لوپوس شما می شود، بنابراین می توانید از آن اجتناب کنید.
• با پزشکان خود از نزدیک همکاری کنید.
• همیشه داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید.
• به یک گروه حمایت از لوپوس بپیوندید.

سوالات متداول

در اینجا سؤالاتی وجود دارد که مردم اغلب در مورد لوپوس می پرسند.

علت اصلی لوپوس چیست؟

محققان در حال حاضر نمی دانند چه چیزی باعث لوپوس می شود. با این حال، آنها بر این باورند که عوامل محیطی، ژنتیکی، ایمونولوژیک و غدد درون ریز ممکن است نقش داشته باشند.

معمولا اولین علائم لوپوس چیست؟

علائم اولیه لوپوس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بثورات مالاریا یا پروانه ای در سراسر صورت
• خستگی
• درد مفاصل
• تب
• درد قفسه سینه هنگام نفس کشیدن عمیق

با این حال، علائم و نشانه های لوپوس بسیار متفاوت است و به نوع لوپوس بستگی دارد.

سه محرک لوپوس چیست؟

سه عامل زیر ممکن است باعث ایجاد لوپوس شود:

• فشار
• قرار گرفتن در معرض سموم، مانند دود سیگار یا آلودگی هوا
• داشتن یک عفونت، مانند ویروس اپشتین بار

امید به زندگی فرد مبتلا به لوپوس چقدر است؟

امید به زندگی تا حدی به نوع لوپوس بستگی دارد. آمارها حاکی از آن است که 85 تا 90 درصد از افراد مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) حداقل 10 سال پس از تشخیص زندگی خواهند کرد و بسیاری از آنها بسیار طولانی‌تر زندگی خواهند کرد.

lupUs ناشی از دارو (DIL) معمولاً در عرض چند هفته پس از توقف دارویی که باعث واکنش شده است برطرف می شود.

آیا لوپوس یک بیماری جدی است؟

لوپوس یک بیماری لاعلاج است و علائم آن می تواند از خفیف تا تهدید کننده زندگی متغیر باشد.

اعتقاد بر این است که بین 10 تا 15 درصد از افراد مبتلا به لوپوس به دلیل عوارض لوپوس زودرس خواهند مرد. با این حال، به دلیل بهبود تشخیص و مدیریت بیماری، اکثر افراد مبتلا به این بیماری به طول عمر طبیعی خود ادامه خواهند داد.

جمع بندی
لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که می تواند طیف وسیعی از سیستم های بدن را تحت تاثیر قرار دهد. انواع مختلفی از لوپوس وجود دارد، اما SLE شایع ترین نوع آن است.

برخی از افراد ممکن است چرخه های شعله ور شدن و بهبودی را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم مداوم داشته باشند. تجربیات متنوع لوپوس می تواند تشخیص آن را برای پزشکان چالش برانگیز کند.

هنگامی که یک فرد تشخیص داد، گزینه های مختلف درمانی می تواند به مدیریت علائم، محدود کردن آسیب به اندام های بدن و به حداکثر رساندن کیفیت زندگی کمک کند.